TINT Bike – ปั่นกินลมชมวิว ชิว ๆ ที่สังขละบุรี

วันอาทิตย์ที่ 16 ตุลาคม 2559 ได้มีโอกาศไปเที่ยวสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี พร้อมกับที่ทำงาน ผมจึงของติดจักรยาน Tint ไปด้วย ตั้งใจว่าจะไปปั่นเล่น ๆ ชิว ๆ คิดว่าคงบรรยากาศดี พอไปถึงประมาณบ่าย ๆ ก็ไปทันพิธีตักบาตรของชาวมอญ ที่วัดวังก์วิเวการาม จากนั้นผมจึงแยกตัวมาปั่นจักรยาน นี่เป็นภาพแรก ภ่ายในซองกาเลียริเวอร์ ฮัทแอนด์รีสอร์ท ข้างหน้าที่เห็นลาง ๆ จะเป็นสะพานมอญ

แล้วผมก็ปั่นชิว ๆ มาเรื่อย แต่บรรยากาศมันไม่ได้เป็นดังตั้งใจ เพราะว่าแดดร้อนมากกกกกก ซักพักเลยไปขึ้นแพ เพราะไม่ไหวแล้ว ร้อนเกิ๊นนนน ไปลงเล่นน้ำดีกว่า พอตกเย็นหน่อย อากาศเปลี่ยน ฝนตกซะงั้น แถมผมไม่ได้เอาจักรยานขึ้นแพมาด้วย จอดไว้บนฝั่ง ใช้ผ้าคลุมไว้ ผมหวั่นใจ คิดถึงแต่จักรยาน กลัวโดนขโมย ฮ่าๆๆ

เย็น ๆ หน่อยก็มาเล่นน้ำ เป็นการว่ายน้ำหลังจากที่ไม่ได้ว่ายมาหลายปี เหนื่อยมาก รู้สึกเลยว่าไม่มีแรง ฮ่าๆ พอหมดแรงก็ไปพายเรือสิครับ ลักษณะเป็นแพ พายไปฝั่งตรงข้าม ซึ่งเป็นฝั่งมอญ ถึงฝั่งปุ๊บ ฝนตกปั๊บ ก็เลยต้องเลิกเล่น เพราะมันหนาวมาก

พอค่ำ ๆ พี่ ๆ เขาก็หาอะไรกินกัน ซึ่งตอนนี้ฝนก็ยังคงตกอยู่หน่อย ๆ ผมอดห่วงจักรยานไม่ได้ จึงออกไปดูซะหน่อยตอนประมาณ 2 ทุ่ม แล้วก็ไปเดินเล่นสะพานมอญ พร้อมกับข้ามฝั่งไปหาเดินดูอะไรยามค่ำคืน เท่าที่เดินดูก็ไม่มีอะไรพิเศษ มีเพียงร้านขายของพื้นบ้าน พวกเครื่องแต่งกายชาวมอญ งานไม้ ของตกแต่งต่างๆ และมีเพียงไม่กี่ร้านเท่านั้น ไม่ได้ถ่ายรูปไว้เพราะไม่ได้เอาไรมาเลย เดินมาแต่ตัวเลยจริง ๆ ฮ่า ๆๆ ซักพักเดินกลับมาดูจักรยาน ยังอยู่ๆ แต่เปียกชื้นกันเลยทีเดียว ก็อยากจะเอาขึ้นแพด้วยอยู่นะ แต่ก็แบบเกรงใจ และมันต้องยกผ่านสะพานไม้เล็ก ๆ เพื่อไปขึ้นแพ สุดท้ายตัดสินใจปล่อยไว้นี่แหละ ก็เลยกลับมานอน คิดอยู่ในใจว่าถ้ารถหายตูจะทำยังไงล่ะเนี่ย

วันรุ่งขึ้น บรรยากาศหลังฝนตกดีงามมาก ผมจึงรีบเตรียมของเพื่อจะไปปั่นจักรยานแต่เช้า และเพิ่งมาฉุกคิดว่า เฮ้ย !!! หมวกหายไปไหนเนี่ย ไปดูที่รถ เอ้า หมวกหาย หมวก GIRO ใบแรกหายไปซะแล้ว จำไม่ได้เลยว่าหายไปตอนไหน แต่คิดว่าคงหายเพราะเอาห้อยไว้กับรถแน่ ๆ ดีนะรถไม่หาย ฮ่า ๆๆ โอเคหายก็หายไป ผมก็ยังมีหมวกแก๊บอีกใบใส่กันแดดไปพลาง ๆ

สำหรับช่วงเช้าผมปั่นชิว ๆ อยู่ในหมู่บ้าน จากนั้นก็ออกมาถนน 323 ปั่นไปเรื่อย ๆ มาจอดชมวิวอยู่ที่สะพานซองกาเลีย ซึ่งจะมองเห็นสะพานมอญอยู่ทางซ้าย ปั่นข้าวสะพานไปนิดเดียวก็จะเป็นจุดชมทิวทัศน์ ผมมาแค่นี้ก็กลับ ไม่ไปต่อ เพราะไม่ได้ดูเส้นทางแถวนั้นมา แถวเป็นทางชันขึ้นเขาอีก ขอบายครับ ฮ่า ๆ ผมวกกลับ ผมไปแวะเติมเสบียงและตั้งใจจะไปเรื่อย ๆ บนถนน 323 เป็นการรอพี่ ๆ ไปด้วย เนื่องจากวันนี้เป็นวันสุดท้าย ถ้ารถตู้ขับรถกลับ เจอเราก็ขึ้นรถกลับกรุงเทพไปด้วยเลย

ระหว่างทางบอกเลยผิดคาดมาก ทางชันมากกกก ต้องลงเข็นบ่อย และนั่งพัก หอบแฮก ๆ กันเลย แอบคิดอยู่นะ ถ้าช๊อกตายกลางป่ากลางเขาจะเป็นไง ฮ่าๆๆ ก็ปั่นมาเรื่อย ๆ เหนื่อยก็จอดถ่ายรูป จนกระทั่งเสบียงหมด น้ำก็ใกล้จะหมด แต่อีกไม่นานก็ใกล้จะถึงจุดชมวิวสะพานรันตีแล้ว และทางช่วงก่อนจะถึงเป็นทางลงเขา สบายหน่อย ปล่อยไหลๆ ความเร็วที่ 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และอย่าให้เกินนี้ครับ ทางแถวนี้ไม่ได้เรียบเนียน ยังคงมีหลุมอยู่ตลอด และโค้งเยอะมาก ถ้าไม่ระวังอาจหัวทิ่ม หรือแหกโค้งพุ่งลงเขาได้เลยนะ

 

ระหว่างทางก็แวะที่น้ำตกเกริงกระเวีย สายน้ำไหลเชี่ยว มีเด็กเล่นน้ำอยู่สองสามคน น่าสนุกเนอะ อยากลงเล่นด้วยจัง แต่ต้องกลับแล้ว … นั่งหลับยาวๆ เรื่อยๆ จนถึงกรุงเทพก็สองสามทุ่มแล้ว ปั่นจักรยานกลับบ้าน จบแล้วสำหรับทริปนี้ สนุกสนานมาก ได้ประสบการณ์ ได้เพื่อนร่วมทางใหม่ ๆ ขอบคุณทุกคน ทุกสิ่งอย่าง สวัสดีครับ : )

ภาพไม่สวยขออภัย กล้องเพิ่งซื้อ เอามาถ่ายเป็นครั้งแรก อิอิ
ขอบคุณครับ